In het OLV Ziekenhuis (Asse, België) is er een waakdoos op de palliatieve eenheid, maar zijn er ook vijf waakdozen verspreid in het ziekenhuis om op andere afdelingen mee aan de slag te gaan.  Op het ogenblik dat er ergens in het ziekenhuis iemand waakt bij zijn dierbare kan een waakdoos worden aangeboden.

Op de eenheid staat de waakdoos in de leefruimte, een plek waar vaak familie en patiënten even verpozen. Iedereen krijgt de kans om in deze doos te snuisteren en te kijken wat hij of zij nodig heeft. Tijdens het waken wordt door een verpleegkundige of door een vrijwilliger aan de familie de kans geboden om de volledige waakdoos of materiaal uit de waakdoos te gebruiken.

Ondertussen hebben verschillende andere palliatieve eenheden een eigen waakdoos ontwikkeld, zijn er verscheidene rust-en verzorgingstehuizen in Vlaanderen die een waakdoos gebruiken.

Anja verpleegkundige getuigt:

Rosa is een palliatieve patiënte in het eindstadium van haar leven. Haar zoon komt elke avond rond 23 uur nog eens op bezoek, hij heeft het erg moeilijk om thuis te blijven. Maar eenmaal op de kamer loopt hij te ijsberen en kan hij geen rust vinden. Ik heb hem de waakdoos voorgesteld en samen kort de inhoud overlopen. Ondertussen werd ik weggeroepen voor een ander patiënt. Toen ik terugkwam, was hij kruiswoordraadsels aan het oplossen naast het bed van Rosa.

De moeder van Florence ligt op sterven, Florence is 22 jaar. Zij heeft een heel goed contact met haar moeder en heeft veel vragen. In de waakdoos vindt ze een brochure over rouwen. Florence zegt me dat ze nu geen dikke boeken kan lezen, ze kan er haar gedachten niet bijhouden. Maar zo’n brochure lukt wel. Tijdens de nacht heeft ze deze doorgenomen en sommige dingen wel vijf keer gelezen. En nu durft ze ook haar vragen stellen over het rouwen achteraf want Florence dacht dat het ongepast was zolang haar mama leeft daarover luidop te spreken.