Rosa is een palliatieve patiënte in het eindstadium van haar leven. Haar zoon komt elke avond rond 23 uur nog eens op bezoek, hij heeft het erg moeilijk om thuis te blijven. Maar eenmaal op de kamer loopt hij te ijsberen en kan hij geen rust vinden. Ik heb hem de waakdoos voorgesteld en samen kort de inhoud overlopen. Ondertussen werd ik weggeroepen voor een ander patiënt. Toen ik terugkwam, was hij kruiswoordraadsels aan het oplossen naast het bed van Rosa.

De moeder van Florence ligt op sterven, Florence is 22 jaar. Zij heeft een heel goed contact met haar moeder en heeft veel vragen. In de waakdoos vindt ze een brochure over rouwen. Florence zegt me dat ze nu geen dikke boeken kan lezen, ze kan er haar gedachten niet bijhouden. Maar zo’n brochure lukt wel. Tijdens de nacht heeft ze deze doorgenomen en sommige dingen wel vijf keer gelezen. En nu durft ze ook haar vragen stellen over het rouwen achteraf want Florence dacht dat het ongepast was zolang haar mama leeft daarover luidop te spreken.