Eigenlijk is voor mij het kernwoord bij begeleiding aan wakende mensen (niet alleen aan hen trouwens!): oprechte aandacht.

Hoe goed dat kan doen? In één van de nachten tijdens het waken bij  mijn vader liep ik een keer wat door het ziekenhuis. Midden in de nacht, op een trap, kwam ik iemand tegen en die zei me gedag. Dat was alles, maar voor mij was het een zo belangrijk moment dat ik het bijna 35 jaar later nog haarscherp weet. Het betekende een moment van gezien zijn, en dat tilde me even op.