Wat is waken? Waarom is waken moeilijk?

Peter is vanmorgen vroeg op zijn werk gebeld door zijn vrouw Margriet. De verpleegkundige uit het hospice had haar gebeld om te zeggen dat de moeder van Peter erg achteruit ging en dat het misschien beter was om nu naar haar toe te komen. Peter heeft gezegd tegen Margriet dat hij er gelijk aankomt. Als hij het gesprek beëindigd heeft, moet hij toch eerst alles even op een rijtje zetten: eerst de vergadering afzeggen die zo gepland staat, dan de rest van het werk overdragen aan zijn collega. Hij moet een oppas regelen voor de kinderen na schooltijd, want Peter zou hen immers ophalen vanmiddag. O ja, hij zal ook nog zijn vriend inlichten, waarmee hij vanavond zou gaan sporten. Dan vertrekt Peter richting het hospice, en opeens beseft hij het, hij gaat waken bij zijn moeder.

Waken is voor de naasten een tijd van bewustwording en bezinning. Het overlijden van de patiënt is nabij, en zittend aan het bed komen er vaak herinneringen boven. Wat heeft de patiënt voor de naasten betekend, zijn er nog dingen die gezegd of gedaan moeten worden? Daarbij ziet de naaste de patiënt als stervende met de daarbij behorende problemen van het lichaam, het niet meer uit bed kunnen komen, het incontinent zijn, de vreemde ademhaling, de koude handen en blauwe verkleuringen aan de voeten.

De naasten zien de patiënt in een hele andere rol en positie dan ze gewend zijn: de sterke vader die hulpeloos in zijn bed ligt, de vrolijke betrokken moeder die zich steeds meer afsluit voor de wereld. Dit beleven en ervaren gaat vaak met allerlei hevige emoties gepaard.

Waken is de tijd nemen die kostbaar is geworden: om samen te herinneren om samen terug te kijken om samen te praten over wat goed en van waarde was over wat nog dwars kan zitten om te herstellen wat nog hersteld kan worden Marinus van den Berg

Om te begrijpen hoe in de huidige tijd het waken wordt beleefd, kijken we eerst terug naar het verleden. Lees meer.