Doodgewoon, zo werd het sterven in de Middeleeuwen ervaren. De dood was immers alomtegenwoordig en zichtbaar, ging er iemand overlijden, dan zorgden de familie en buren voor de stervende. Men kwam bij elkaar over de vloer, en ook de kinderen zagen veel mensen die dood gingen. In de loop van de eeuwen zien we hierin een verschuiving, de zorg voor de stervende komt steeds vaker in handen van zorgverleners en de stervenden verdwijnen steeds meer uit het dagelijks leven.
>>Waken = moeilijk, we zien niet zo vaak iemand die gaat overlijden.

Was de dood in vroeger eeuwen duidelijk aanwezig in ieders leven, de dood was doodgewoon, nu kan door de medische en technische ontwikkelingen de dood steeds beter tegengehouden worden en is de maatschappij gericht op het leven, de dood is dood. Men praat niet zo gauw over de dood
>>Waken = moeilijk, we worden geconfronteerd met de dood, ook indirect met die van onszelf.

Eeuwenlang bestond er een vrij grote uniformiteit in hoe men omging met het sterven en de dood, sterk beïnvloed door het Christendom. Vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw wordt hier steeds meer een individuele inhoud aan gegeven.
>>Waken = moeilijk, vaste rituelen vallen weg, we moeten zelf een manier vinden in hoe we omgaan met het sterven.

De huidige maatschappij is gehaast en druk. We zijn gewend te leven in snelle tijd en het is moeilijk om naar trage tijd, die past bij het waken, over te gaan
>>Waken = moeilijk, hoe vinden we rust en hoe maken we ons los uit ons vaak gehaaste bestaan.

Lees meer over dit onderwerp in hoofdstuk twee van de afstudeerscriptie.